Tijdens de raadsronde van 25 maart werd een samenhangende en heldere visie gepresenteerd op de schuldhulpverlening in onze gemeente. Het uitgangspunt is ambitieus en bemoedigend: inwoners moeten binnen 18 maanden schuldenvrij kunnen zijn.
De gemeente ontvangt signalen van onder andere zorgverzekeraars, de Belastingdienst en Thuisvester. Op basis van deze signalen probeert men mensen met (dreigende) schulden vroegtijdig te bereiken – een waardevolle aanpak.
De gemeente stuurt deze mensen vervolgens tweemaal een bericht: eerst per e-mail, later per brief, met een tussenperiode van twee maanden. De hulp is geheel vrijblijvend. Maar ondanks deze goede bedoelingen, blijft het daadwerkelijke bereik van deze doelgroep helaas erg laag.
Dat komt mogelijk door schaamte, onbekendheid met het aanbod, of wantrouwen. Door de geldende privacywetgeving kan de gemeente zelf geen verdere stappen zetten. En dat is begrijpelijk – maar het wringt.
Zou het niet een goed idee zijn als de meldende instanties zélf al voorafgaand aan hun melding het gesprek aangaan met betrokkenen? Een laagdrempelig, informeel gesprek zou het verschil kunnen maken. Zo voelen mensen zich gezien, en wordt de drempel naar hulpverlening mogelijk verlaagd.
De visie op schuldhulp is goed. Nu is het zaak om die visie ook daadwerkelijk effectiever te laten landen bij de mensen om wie het gaat. Want niemand verdient het om in stilte vast te blijven zitten in een schuldenprobleem.